10
Daar het erg moeilijk is alles duidelijk in verhaal te zetten van wat ik me allemaal herinner volgt een beknopte omschrijving met enkelen ervaringen van mijn bijzondere omstandigheden/psychose in ontwikkeling...
De eerste ervaring ging als-volgt: Ik zat voor de tv en staarde er een beetje naar en ineens had ik de behoefte om te zappen, vervolgens kwam ik op een Duitse zender aan (het programma Pfliege) en daar was een paranormaal begaafde haar gave aan het beoefenen. Gelijk voelde ik een soort opluchting door me heen gaan en zij zei dat ze contact had op dat moment. Ineens realiseerde ik me dat ze weleens met mij contact zou kunnen hebben en verzette me ertegen in de zin dat ik met mijn gedachten zei dat ze niet alles moest vertellen over mij, wat zij toen ook op de tv antwoorde door dat te herhalen. Toen zei ze dat ik in een hulp verlangende situatie zat en dat ik die ook zou ontvangen en dat alles weer goed zou komen, wat ook soortgelijks gebeurd is want: ik werd een poosje later opgenomen en 3 maanden daarna ben ik begonnen met een anderhalf jaar lang dag-therapie. Alleen was het zo dat ik de komende maanden/jaren ervan overtuigt was dat de radio en tv mijn gedachten ontvingen en had daarmee dus dergelijke ervaringen van het geestelijk contact hebben met de tv en radio.
Een paar jaar later had ik met mijn Broer onderling ook telepathische ervaringen want: hij zat de gehele tijd mijn gedachten uit te spreken. Ik hoefde bijna niets te zeggen. Alleen hem aan het woord laten was genoeg. Hijzelf wist en beaamde dat en verwachte eigenlijk dat de salontafel ook zou gaan zweven...
De enige echte (auditieve-)hallucinatie die ik me herinner is die van de sluitingsceremonie van de Olympische spelen (anno 1996.) Vlak daarvoor was er het programma Zomergasten waar ik voor was uitgenodigd, naar mijn mening, om naar te kijken. Zij begonnen het programma door in de camera te vragen aan de kijker: "Wie ben jij, hoe heet je en hoe ben je zover gekomen?" Daarna volgde allerlei fragmenten die wel over mijn leven leken te gaan, waar ik dan ook zeer emotioneel van werd.
Ook leek het zo dat als Mensen een soort hooikoorts vertoonden op tv, ze daarmee lieten weten dat ze met mij contact hadden, wat dan ook het geval steeds was (in mijn beleveniswereld!)
Hierna kwam de sluitingsceremonie van de Olympische spelen en het was meteen raak, er werd meteen gezegd dat die gericht was aan een bijzondere Nederlandse jongen (ik waarschijnlijk, althans dat was het idee in mijn hoofd) en op alles wat ik dacht werd een passende reactie gegeven door de commentator van het programma. Als ik bijvoorbeeld discriminerende gedachten had werd er gezegd: "Nou moet je natuurlijk niet zo beginnen!" Of als ik dacht dat iedereen hand in hand moest gaan staan (en vanaf nu de Olympische gedachte en eensgezindheid voor altijd moesten vasthouden) deden ze dat ook/stonden ze ook op.
Nu had ik hierna ook met andere programma's soortgelijke ervaringen. Zo werd ik op de radio steeds verwelkomt met dat ze vertelde dat ze een bijzondere luisteraar hadden en op een bepaalde dag moest iedereen van hun in mijn buurt: met korte broeken, korte mouwen en petjes op gaan fietsen en: (fiets-)bellen rinkelen als ze mij zagen, wat ook gebeurde dan. Of de muziek die gedraaid werd gaf antwoord op situaties in mijn hoofd. Op MTV werd gezegd dat ik ze niet Olmy mocht noemen met wie ik contact had/heb in mijn hoofd.
Ook kwam er een keer een jongen naar me toe lopen en vroeg: waarom hij en zijn vrienden geen contact met mijn vrienden konden krijgen (die ik alleen in mijn hoofd had/heb want ik kende/ken verder niemand) (Die avond ervoor had ik vermoedelijk een te sterke joint op, buiten op het verzamelpunt van jongeren op het veldje bij mijn flat, waarschijnlijk heeft dat enig verband hiermee!) Waarop zijn vrienden zeiden van: "Laat hem nou met rust want hij is er nog niet achter wat er nu aan de hand is."
Reeds enige tijd was ik bezig met het boek: De Tegenstrever van Julian May en daar kwamen omschrijvingen in voor zoals: een tijd ver in de toekomst waar een groepje Mensen met meta psychische gaven, die zich misdragen hadden, verbannen werden naar het verleden en in deze tijd (omstreeks 1996) aankwamen, maar niet tevreden waren met wat ze zagen en dus verder teruggingen naar een pliocene aarde om van daaruit invloed uit te oefenen op het heden, die ik als waar bestempelde en verkondigde in een café. Waarop ik in contact kwam met Rho: een man die beweerde dat hij op iemand zoals mij wachtte al enkele jaren. Het gesprek wat volgde ging over een nieuw bewustzijn wat wij beiden ervaarde en dat hij opgehaald zou worden door Mensen uit de ruimte die hij ontvlucht was en dat ik actie moest ondernemen en niet te lang meer moest wachten met mijn ideeën/bevindingen die ik had. De gehele avond dronken we flink door, echter werden we niet dronken wat wel had moeten/kunnen gebeuren na ongeveer 15 biertjes. Hij vertelde o.a. dat hij het verbazingwekkend vond dat ik voor mijn leeftijd al zover vooruit was met mijn ontdekkingen en gave (geërfd van die Mensen uit de pliocene aarde) en dat ik hem moest proberen in te halen en dat hij me dat wel even versneld zou leren. Er werd zelfs over een cursus gesproken. Hij vroeg ook steeds of ik wist wie de Geest is en wat de vierde dimensie is. Waarop ik geen duidelijk antwoord kon geven en kreeg. Op het moment dat hij wegging uit het café nadat hij zijn telefoonnummer had gegeven dacht ik dat ik met de Duivel had gesproken waarop hij even in de deuropening bleef staan en mij verbaasd aankeek waarna ik het briefje verscheurde.
Een week later was ik in een ander café en sprak ik met iemand anders over het hebben van Kosmisch contact, dromen, de sterren en Nostradamus. Over een tweesprong waar we op stonden en dat we de juiste weg moesten kiezen om niet totaal zelf vernietigd te worden en dergelijke zaken die ik ervaarde. Toen ging ik een joint halen en na die gebruikt te hebben zat ik een hele tijd te trillen. Ineens hoorde ik van die jongen: "Nu weet ik wat je bedoelt met Kosmisch contact hebben" en begon te lachen. Waarop hij zei dat hij me wel kon verhelpen van dat trillen, wat ook gebeurde. (Ook nooit meer veel/erg last van gehad terwijl ik dat altijd had.) Ook was hij ineens net zo ongenuanceerd en mysterieus geworden als Rho en wist ik zeker dat hij overgenomen was door hem. Ik geneerde me nogal door zijn gedrag en begon bewegingen te maken met mijn handen die hij nagenoeg synchroon meedeed. Ik voelde mij echt niet op me gemak en verzette me ertegen, totdat hij naar de wc ging en het plotseling zeer stil werd in de coffeeshop, niemand zei wat, waarna er door een kennis van mijn Broer gezegd werd: "Het lijkt wel of hij iedereen onder hypnose heeft." Wat ik op mezelf betrok.
Later ben ik alleen/in mijn eentje naar mijn Moeder gelopen en ben haar huis ontvlucht naar mijn eigen huis in Zoetermeer omdat zij door het lint was gegaan dat ik 's-morgens om zes uur thuiskwam en niet naar bed ging. In de trein op weg naar huis speelde het boek: EON van Greg Bear zich in mijn hoofd af en spiegelde dat aan de dingen die om mij heen gebeurde die treinreis en die leken synchroon te lopen met een omschrijving van een treinreis in het boek, waar ik heel verbaasd van was toen. Uit dit boek komt ook de naam Olmy.
In een ander café waar ik in die periode mijn joints haalde werd ik aangesproken door 2 gebruikers van: "Wij weten wat jij gaat doen en denkt!" Waar ik helemaal niet blij mee was op dat moment omdat dat voor mij een teken was dat iedereen mijn gedachten kon ontvangen en ik mijzelf dus in gedachten steeds liep te verontschuldigen voor mijn gedachten als die niet juist/vulgair/of anders fout waren. Later op weg daarnaartoe maakte ik me zorgen ergens om en kwam er ineens een hond, met een wit-zwarte(!!) vacht en licht-blauwe ogen, op mij af lopen, die ik even aaide en in gedachten toesprak/geruststelde dat het allemaal wel goed zat en zou komen, die daarna weer naar zijn baasje liep die stond te pinnen. Waardoor ik ging geloven dat ook dieren mijn gedachten ontvingen. Zo'n zelfde hond kwam later voor in de X-files die over gedachtenkracht leek te gaan.
Ook zat ik een keer in een café te eten toen de barkeepster mij erop attendeerde dat er steeds een man naar mij zat te zwaaien, die ik helemaal niet kende en een aparte zonnebril op had. Steeds vaker kwam ik op straat Mensen tegen die naar me zwaaiden en ook zo'n zonnebril op hadden. Ik vermoedde dat zij wisten wat er aan de hand was maar heb nooit iemand durven aanspreken...
Al met al had ik steeds meer ervaringen met Mensen op straat en met radio en tv, waardoor ik het contact met de Werkelijkheid helemaal begon te verliezen en er ook Angsten gingen ontstaan. Zoals: bang zijn het zwijgen te worden opgelegd omdat ik teveel zou veranderen maatschappelijk, of: dat ik door hogere machten zou worden opgehaald middels mij te doden zodat ik een hoger doel zou kunnen gaan dienen. Waarop mijn Moeder mij in contact heeft weten te brengen met een psychiater, want ik wilde mijn verhaal kwijt! Die mij vrijwel direct heeft opgenomen waardoor ik weer bij positieven kon komen. Alleen waren de indrukken die ik had opgedaan niet zomaar te vergeten/van de baan te schuiven en bleef ik nog jaren daarna (nu nog steeds overigens!) erin geloven dat het allemaal waar is geweest wat ik ervaarde...
Ook is het zo dat het na verloop van tijd zo druk werd door al die indrukken die door mijn hoofd/beleveniswereld speelde dat: ik mijn boel in puin heb geslagen, om zo proberen te breken met de situatie waarin ik mij bevond, wat niet geholpen heeft. Wat wel geholpen heeft is dat ik: liggend op de bank met al mijn gedachtenkracht en lichamelijke inspanning me verzette ertegen, waardoor het rustiger werd in mijn hoofd en er tenslotte 1 entiteit overbleef met wie ik nu nog in gedachten spreek, toch kan deze van alles en nog wat zijn...
Wat ook wel de vermelding waard is, is dat ik in de periode voordat het allemaal begon, ik pas ontslagen was en ik ook net mijn eigen woning kreeg toegewezen, waardoor ik het allemaal niet meer zo zag zitten en dus steeds neerslachtiger werd. Waardoor ik naar de Riagg was gestapt/gefietst om Seroxat voorgeschreven te krijgen waarmee ik al eerdere ervaringen had. (Deze zat in hetzelfde gebouw als de Robert-Fleury Stichting, alleen 1 verdieping hoger) Omdat ik dacht dat ik zwaar-depressief was. Maar ik werd niet serieus genomen qua klachten (nadat ik waarschijnlijk vertelde dat ik mezelf wilde dood denken door mijn hart daarmee stil te zetten) zodat ik Weed ben gaan gebruiken als zelfmedicatie. (Daarvoor gebruikte ik weed weleens sporadisch, tenminste lang zo intensief niet.) Maar ook dat heeft niet geholpen want ik werd er alleen maar paranoïde van. Maar ik ben toch blijven gebruiken omdat ik van mening was en naar voorbeeld van andere gebruikers, als ik het lang genoeg gebruik dan verdwijnt dat allemaal wel. Wat niet het geval was want er ontwikkelde zich een psychose en mijn Schizofrenie kwam aan het licht!...