Naar de natuur
Vandaag duiken we de natuur in. We gaan aardpiramiden bekijken en tekeningen van onze voorhistorische voorvaders.
Boven het meer is een snelweg aangelegd richting Zwitserland. Je ziet er weinig van maar om snel langs het meer te rijden is het een betere oplossing dan de weg langs en door de verschillende dorpjes. Op 200m van het hotel nemen we de snelweg - maar 2 rijvakken - en even buiten Iseo hebben we al de eerste donkere en lange tunnel.
Na enkele minuten dalen we in Sulzano terug naar de kustweg, waar we een mooi uitzicht hebben op Monte Isola met de dorpen Peschiera Maraglia en Carzano. De dorpen op de vastelandoever zijn minder toeristisch maar ook veel minder mooi.
Sale Marasino heeft een aangename promenade langs het meer, de rest van het dorp hebben we niet bekeken. In Marone slaan we rechts af richting Zone. Een smal, zeer smal kronkelwegje zonder veel aanduidingen brengt ons terug tot aan de snelweg. In de week is dit doenbaar maar tijdens het weekend krioelt het hier van wielertoeristen. In de omgeving van het Lago d'Iseo komen we opvallend veel wielertoeristen tegen.
Het even zoeken - zelfs mevrouw TomTom is de weg kwijt - om de richting Cislano te vinden. Juist voorbij het dorp Cislano is er een parking waar we de auto in de schaduw onder de bomen kunnen plaatsen. Het dorp is mooi gelegen, omringd door hoge bergen. Het volgende dorp, Zone, zou een zeer goed vertrekpunt zijn voor bergwandelingen.
We beginnen onze wandeling naar de piramiden. Een goed aangeduid wandelpad achter de kerk brengt ons snel in de weiden buiten het dorp. Een oudere bewoner van Cislano vertelt over het gebrek aan werk en toekomst in deze streek. Ook hij heeft noodgedwongen jaren in Zwitserland gewoond en gewerkt. De Italianen waren gekend voor de bouw van Zwitserse tunnels. Nu zijn de Italianen er vervangen door de goedkopere Turken. Het probleem van de werkloosheid in deze streek zal er nog door vergroot worden.
De aardpiramiden zijn de restanten van het puin hier door de Valcamonicagletsjer meer dan 150.000 jaar geleden achtergelaten. Grote rotsblokken verhinderen het doorsijpelen van de regen en zo komen de spitse piramiden tot stand. De piramiden smelten langzaam af door de werking van regen en vorst, 50 jaar geleden waren er dubbel zo veel als nu. Het wandelpad duikt de diepte in en over houten treden kronkelen we tussen de piramiden. Langs de andere kant van de vallei gaat het terug stijl omhoog, je krijgt zowel een kikvors- als een vogelperspectief van de piramiden.
Terug aan de parking komen we voorbij het mooie kerkje van Cislano.
Rond de middag gaan we in Marone iets eetbaars zoeken. Er is wat industrie in dit stadje, een aanlegsteiger voor boten maar weinig winkeltjes of bars. Het is middag en na lang zoeken vinden we een bar aan de hoofdbaan. Elke bar in Italië heeft wel panini caldi.
Langs het meer gaan we via de snelweg het Val Camonica in. Naast de wegen staan in de beide rijrichtingen grote reclamepanelen. Een zeer vreemd gezicht, een weg door het veld in een vallei maar omzoomd door reclame, net een aankomst van een wielerwedstrijd.
De gemeente Capo di Ponte is een belangrijke vindplaats van de rotstekeningen. Het Parco Nazionale delle Incisioni Rupestri is door de Unesco erkent als werelderfgoed. Via wandelroutes door het park krijg je een mooi beeld van de rotstekeningencultuur van de oude Italiaanse volksstam van de Camuni. Je kan ze het best bekijken in het morgenlicht. Wanneer de zon loodrecht op de rotsen staat is het eerder zoeken en raden dan werkelijk bekijken.
Terug richting Iseo nemen we de westelijke meeroever. Sarnico is een mooie vakantieplaats met een lange promenade aan het meer. Er zijn verschillende nieuwbouwprojecten aan de oever, appartementen met winkelgalerijen en een aanlegsteiger. Sarnico is in volle toeristische ontwikkeling. Het is het beginpunt van de Strada del Vino door het wijngebied van de Franciacorta en je kan van hier naar Iseo fietsen.
Torbiere del Sebino
Vandaag hebben we een rustdag, we blijven in de omgeving van Iseo. De Torbiere del Sebino is een overwinter- en broedplaats voor watervogels, vergelijkbaar met het Zwin of de Biesbosch. De vijvers in het 360 hectare groot gebied zijn het gevolg van ondergelopen turfputten. We hebben onze auto geparkeerd langs het klooster San Pietro in Lamosa, vlak bij de ingang .
Er zijn drie grote wandelingen door het gebied: de percorso pedonale Nord, de percorso centrale en de persorso Sud. Aan de rand van het natuurgebied staat een nieuw bezoekerscentrum waar dit jaar een fototentoonstelling over de Torbiere gehouden wordt.
Elk seizoen heeft zijn eigen aantrekkingskracht en de zomer is de tijd van de waterlelies. Voor- en najaar zijn de periodes van de vogels. In de zomer zijn er weinig vogels, enkel eenden en zwanen en een sporadische roofvogel. Het is een rustig gebied waar we enkel opgeschrikt worden door een jogger die uit een zijweg komt.
Tegen de middag keren we terug naar het hotel. Na de middag steekt de wind op en komen er zowaar schuimkoppen op het meer. In Iseo slaan de golven over de promenade en de weinige toeristen vluchten voor de hevige wind.
Bergamo alta
Er liggen twee steden in de omgeving van het Lago d'Iseo, Brescia en Bergamo. Op één week twee steden bezoeken is voor ons van het goede te veel, dus kiezen we voor Bergamo. De città alta, 85m boven de benedenstad gelegen, is een oude Italiaanse stad met kleine straatjes, pleintjes, tuinen en torens.
Bergamo is een zeer drukke stad waar alle parkings in de benedenstad afgeladen vol zijn. De TomTom bracht ons vlot tot aan de eerste parking, maar die was volzet. Idem voor de tweede, de derde enz.
Dan maar op goed geluk af de ring rond de città alta genomen. Aan het eerste kruispunt nam ik de verkeerde richting en kwam binnen de muren van de città alta terecht. Normaal vermijd je best die oude stad maar ditmaal was het ons geluk. Aan de Mura della Fara was er een zee van - betaalde - parkeerplaats op loopafstand van het centrum van de bovenstad.
Eenmaal binnen de stadspoorten ontdekken we al snel de charmes van een oude Italiaanse stad. Smalle steegjes, pleintjes met fonteintjes, binnenplaatsen met tuinen en torens. Volgens Le Corbusier is het Piazza Vecchia één van de mooiste pleinen ter wereld. De leeuwen op het plein verwijzen naar de tijd toen Venetië heerste over Bergamo.
Het interieur van de Basilica di Santa Maria Maggiore laat ons bijna sprakeloos. Goud, fresco's en schilderijen met als hoogtepunt het wandtapijt "De Kruisiging" van 1698 uit Antwerpen.
Voor de terugweg kiezen we niet voor de autostrade maar voor de "gewone" Italiaanse hoofdwegen. Dit is niet zo een beste keuze. Italië 's wegen zijn een aaneenschakeling van woningen en industriële zones, een afwisseling van schoonheid met oerlelijk.
We komen in Sarnico terug aan het Lago d'Iseo. Sarnico heeft een mooie lange promenade langs het meer, met verschillende nieuwbouwappartementen. Deze zijn in groepjes boven winkelgallerijen gebouwd. De afwerking ziet er mooi uit maar de prijs wordt nergens vernoemd. Het zelfgemaakte ijs besluit een aangename dag.
