Monte Isola
We hebben goed geslapen in onze gekoelde kamer. Wij houden niet zo van die airco, dat ding maakt steeds lawaai, maar hier in het zuiden is het wel nodig.
Het ontbijt is uitgebreid en zeer lekker. Er lopen minder pinguins rond deze morgen alhoewel er zeer veel gasten zijn. Het hotel wordt gebruikt voor congressen en voor éénmalige overnachting van busreizen. Overdag kan het dus tamelijk druk worden met congressisten in maatpak of mantelpakje. Ze zien er toch zo ernstig uit, zonder besef dat wij hier op vakantie zijn.
's Avonds krioelt het er van de overnachtingstoeristen. Gezien het vooral Amerikanen zijn die Italië in zeven dagen doen komen ze meestal laat aan en zijn ze vroeg weg. Onze rust blijft tamelijk ongestoord.
Vandaag gaan we direct naar de hoofdattractie van de streek, het Monte Isola. Met een lengte van 4.5km is het het grootste mereneiland van Europa. Het is autovrij en ideaal voor wandelaars en fietsers.
Het is een schitterende dag wanneer we naar Iseo stappen. We nemen een vroege traghetto - 9u30 - uit Iseo richting Sensole, één der dorpen op het eiland. Onderweg komen we voorbij het privé-eiland van de familie Beretta.
Sensole is piepklein, de hoofdstraat is 3 m breed en we wandelen over de hoofdstraat langs het water richting Peschiera Maraglio. Rechts het heldere water, links olijfbomen, een straat zonder auto's maar met Vespa's en fietsen, het is een prachtige wandeling. Halfweg is er een picknickplaats met banken en tafels.
Peschiera Maraglio is een typisch Italiaans kustplaatsje: winkeltjes, restaurantjes maar 's morgensvroeg nog o zo rustig. Tijdens het weekend moet je hier wegblijven, dan zit het eiland vol dagjesmensen uit Brescia en Bergamo.
Voorbij Peschiera Maraglio blijft het zicht op de oever van het vasteland schitterend maar de straat komt nu voorbij de "commerciële haven" van het eiland. Haven is een groot woord maar hier komt de overzetboot met één vrachtwagen toe. Ook op Monte Isola heeft men bouwmateriaal of brandstof nodig.
Onderweg komen we voorbij de beroemde scheepswerf Archetti . Het eiland is eveneens beroemd voor haar netten , vroeger vooral visnetten maar nu zelfs netten voor voetbaldoelen.
Voorbij de haven is de weg terug van wandelaars en fietsers. Carzano is een klein vissersdorp met enkele restaurantjes en een ligweide. Voor een panino caldo hebben we keuze uit twee bars.
We kunnen nog gans het eiland rondwandelen, maar het is warm en de weg gaat steil omhoog. We nemen dus de bus naar Cure, op de andere zijde van het eiland. Het is een zeer smal busje en zelfs dan heeft het nog maar centimeters over in de nauwe straatjes van de dorpen. In de hoofdplaats Siviano vertonen de muren sporen van chauffeurs die met hun bus tegen de muren schuurden. Vanuit Cure gaat het te voet omhoog naar de bedevaartplaats, het Santuario della Madona della Ceriola.
Aan het kerkje heb je een uniek uitzicht over het meer en de omliggende bergen. De tocht naar beneden gaat over een ezelspad met grote keien richting Peschiera Maraglio. Onderweg weer uitzichtpunten met hier en daar een rustbank. Hier is vast schoeisel aan te raden.
We komen tussen de winkeltjes en aan een fruitstalletje op de kade van Peschiera Maraglio toe. Op de banken aan de aanlegplaats van de boten nemen enkele Amerikanen heel veel plaats in. Ze hebben gelukkig een andere bestemming dan Iseo gekozen, zo veel plaats is er niet op de overzet.
Rond 17u zijn we terug in het hotel Iseolago. Dutje, doesje, drankje, het is vakantie !