17 juni Narni - 137km
Ciao Roma, we gaan terug op weg. Het is te heet aan het worden en we trekken de bergen in om af te koelen, maar eerst gaan we naar Tivoli en de cascata delle Marmore.
Langs de gewone weg gaat het richting Tivoli. Het is zondag, druk verkeer want alle Italianen ontvluchten de stad. Tivoli is maar 40km en we bereiken vlot de staanplaats. Oeps, een stort, een vuilnisbelt ! De Noord-Italianen die beweren dat onder Rome Afrika begint hebben verdorie gelijk.
Tivoli is al van in de Romeinse tijd een zomerverblijfplaats op de laatste uitlopers van de Apennijnen. Verschillende mooie villa's getuigen hiervan: villa d'Este, villa Adriana en villa Gregoriana zijn de bekendste. Vandaag gaan we enkel de villa d'Este bezoeken.
Via de verlaten kronkelende steegjes van Tivoli bereiken we na enig vragen de Villa d'Este. Ze werd in 1550 door een kardinaal gebouwd op de terreinen van een benedictijnenklooster. In de villa zijn er wisselende tentoonstellingen. De tuinen zijn prachtig, met vele waterpartijen en fonteinen. Het stadje Tivoli hebben we niet bezocht.
De hitte houdt aan en we zoeken het vanavond hogerop, in het prachtig bergdorp Narni, een middeleeuws stadje met steegjes en trappen bergop en bergaf. Het is een bezoek waard.
De staanplaats is een mix-parking, hetgeen betekent dat er ook gewone auto's op staan. Wanneer we in de vroege namiddag aankomen begint de parking aardig vol te lopen. Tegen de avond staat ze boordevol en is zelfs de camper service niet meer bereikbaar. In de schouwburg van de stad is er vanavond een toneelstuk dat een massa volk lokt.
In de hitte van de namiddag liggen we te suffen en te soezen naast de motorhome. Het bergstadje ligt nog te laag om verkoeling te brengen.
16 juni Monti Sibillini - 110km
Deze morgen nog even een wandeling door Narni gedaan en dan een supermarkt gezocht want de voorraden moeten aangevuld worden. In Terni vinden we een Leclercq. Vinden is een groot woord want het heeft heel wat voeten in de aarde alvorens we de parking vinden. De Italianen zijn meesters in het verbergen van de toegang tot een supermarkt!
We rijden verder de bergen in, naar de cascata delle Marmore, een kunstmatige waterval. Die werd in 271 v.C. aangelegd om de moerassen droog te leggen. Het water van de Velino werd via een kanaal 165m lager in de rivier de Nera gestort en het resultaat is een prachtige waterval. Rond 1920 werden de watervallen aangepast voor het opwekken van hydro-elektriciteit.
Op naar Norcia, stad aan de rand van de Monti Sibillini en bekend om zijn everzwijn- en andere worsten en om de zwarte truffels. Het is ook het geboortedorp van Benedictus. Er zijn maar enkele toeristen in Norcia dat buiten zijn "norcini" (= vleesproducten) weinig bezienswaardigheden heeft.
De weg blijft stijgen, de bergen gaan omhoog, de dalen worden dieper en de vergezichten verder. Het Parco Nazionale dei Monti Sibillini is buitengewoon mooi. Er zijn talloze abdijen en middeleeuwse bergdorpen, maar ook de natuur is er wondermooi. De hoogvlakte is geliefd bij deltavliegers, wandelaars en mountainbikers (=bergfietsers).
Onze slaapplaats voor vanavond is een grasveld in het midden van de grote grasvlakte onder Castelluccio. Het is naast de landingsplaats van de deltavliegers gelegen. We zitten hier 1286m hoog en het is lekker fris. Of je hier mag overnachten is niet helemaal zeker. Er zijn geen voorzieningen en de uitleg op de borden is dubbelzinnig. Je mag namelijk enkel overnachten waar het toegelaten is, maar waar dat is staat er niet bij. We zien wel, de vijf motorhomes storen niemand, de kans dat we weggejaagd worden is klein.
Op 2,5km ligt het dorpje Castelluccio te blinken in de avondzon. Wereldberoemd in Italië voor zijn linzen, is en blijft het een godvergeten gat in de bergen.
Paarden grazen op de open weiden rond de staanplaats, de deltavliegers dalen zachtjes neer, het wordt stil, het wordt koud, het wordt donker.
