BIJDRAGEN

Ik ben nog jong, voor de puberteit, ik lig in bed en denk na over het leven. En dan dat en dan dat en dan dat… En dan ga je dood en dan …wat dan? Geen antwoord, ik raak in paniek, wat gebeurt er dan, weer geen antwoord, dan dringt het tot me door dat dat onbekend is, ik raak in paniek, nee wordt hysterisch, ik spring uit bed en laat me schreeuwend op de keukenvloer vallen. Ik schreeuw het uit. Ik kan niet leven zonder te weten wat er daarna gebeurt, kan niet leven dat dit alles zou zijn.

Deze paniek aanval is me 2 keer overkomen. Later zijn er angst en paniek aanvallen bijgekomen o.a. door de angst gek te worden, mijn verstand te verliezen, de controle over mijn eigen denken te verliezen. Allemaal doorgedraaide denkbeelden voortkomend uit de ziekte schizofrenie. Nu heb ik die (waan)ideeën redelijk onder controle (je geest leeft verder) en gek zijn is zo gek nog niet, hoewel je het niet te gek moet maken.

Ik ben wel 3-4 maal per week bij Dirk van de Broek om boodschappen te doen, soms elke dag. Van de week liep ik in Dirk, niets aan de hand, en op een gegeven moment werd mijn aandacht getrokken door iemand. Het was de filiaalchef die ik regelmatig groet die mijn aandacht trok. Alleen dit keer keek hij naar beneden, hij was de vloer aan het schoonmaken, niets aan de hand nog steeds, ik vond het niet zo vreemd, hij was bezig met werkzaamheden. Thuis gekomen nog steeds niets aan de hand, boodschappen uitgepakt etc. Maar een paar uur later gaan mijn gedachten naar dat moment dat mijn aandacht werd getrokken door die filiaal chef, maar de hele situatie zie ik nu vanaf boven. Ik zie hoe ik naar rechts kijk en de filiaalchef kijkt mij aan, ik kan hem dus niet zien, maar hij mij wel. Ik hoor zelfs dat hij "ho" mompelt en snel zijn hoofd weer naar beneden keert, waarop ik naar links kijk en hem daar met zijn hoofd naar beneden zie staan werken. Ik heb dus een paar seconden vanuit een ander perspectief kunnen kijken. Hoe kom ik aan die duidelijke beelden en zelfs woorden die me toen niet opvielen. Vreemd he. Overigens denk ik dat hij "ho" riep omdat ik in een Dirk van de Broek jas liep en een D van de B tas bij me had en ik misschien als een iets te grote D van de B fan uit zag.

Ik heb wel meer flashbacks waarbij ik ook woorden hoor en me helpen de situatie begrijpen. Ik ben daar heel erg blij mee, maar ben ik de enige?