‘s Morgens zijn er nog weinig toeristen, de Venezianen gaan naar hun werk, kruiers en vuilophalers doen hun werk in de smalle straatjes, de gondeliers maken hun boten klaar.
Tussendoor nemen we lijn 1 op de Canal Grande en ‘s middags hebben we broodjes gegeten in een engelse pub in Cannaregio. In deze sestiere zijn er weinig toeristen. Brede paden langs brede kanalen, kleine fabrieken, hier en daar een scheepswerf, huizen met tuintjes! Een Venetië dat weinig toeristen zien.
Terug lijn 1 richting Dorsoduro. Hier zijn al meer toeristen, teevee’s op pleintjes wegens wk voetbal. Het Belgisch consulaat huist in een vervallen pand aan een kanaal. Groenten en vismarkt aan het water.
Richting San Marco wordt het echt druk in de steegjes. Aanschuiven om kerken te bezoeken, gelaterias met veel keuze, winkeltjes met prullaria, hier wordt de toerist verwacht.
Op San Marco is een jong getrouwd oosters koppel foto’s aan het nemen tegen een achtergrond van opvliegende duiven.
We nemen lijn LN terug naar Punta Sabbioni. De late namiddag is rustig onder de bomen van Al Batèo maar de nacht beloofd zwoelwarm te worden.
19 juni 2010- 61km
We verlaten Punta Sabbioni en rijden via de landengte richting Treviso. Volgens een reisgids zou het een mooie stad zijn, te vergelijken met Venetië. Onderweg nog inkopen gedaan in een supermercato Simply. De pollo arrosto is voor vanavond.
Tot ver voorbij Lido di Jesolo is het file maar voor de middag staan we toch in Treviso. De stad bevalt ons niet, helemaal niet te vergelijken met Venetië. ‘s Avonds barst een onweer los en drie uur later regent het nog steeds. De weersvoorspelling op de radio laat het ergste vrezen voor de volgende dagen.
20 juni 2010 - 140km
Deze nacht heeft het water gegoten maar ‘s morgens klaart het weer even op zodat we broodjes kunnen gaan kopen. Water lozen en vullen gebeurt onder de eerste regendruppels en daar gaan we weer: gieten, slagvlagen, stortbeken. De staanplaats in Treviso is troosteloos, achter een voetbalstadion en tegen een treinstation. We zullen dan maar naar Padua rijden, want hier blijven staan in de regen zint ons niet.
We varen langs een autokanaal richting Venetië. Op de ring rond Venetië stroomt het water in beken over de weg. Rijvakken zien we niet, enkel een breed slingerend kanaal met veel op- en afritten.
Niet ver van Padua gebeurt er ergens voor ons een ongeval, maar na een kwartier file zijn we er doorheen. Mevrouw TomTom is bij het binnenrijden van Padua opnieuw alle spoor bijster. Ze weet niet waar we zijn en kraamt volkomen onzin uit.
De staanplaats die we uiteindelijk toch vinden is een hoek van een grote busparking, prima gelegen om de stad te bezoeken. Het staat er vol motorhomes. Na de middag regent het even minder, wij naar buiten en het begint prompt te stortregenen.
De basiliek van Sint Antonius is prachtig, de vele arcaden beschermen tegen de ergste regen maar aangenaam is anders. De giardino bottanico zal voor een andere keer zijn.
De weersvooruitzichten zijn slecht maar in het noorden zou het beter worden.
We beslissen vandaag nog naar het noorden te vertrekken en Ferrara en Montagnana voor een volgende reis te houden. Onze stopplaats voor die avond zal opnieuw Soave zijn, vorige week brandend in de zon, nu waarschijnlijk druipend van de regen.
21 juni 2010 - 337km
Het is opnieuw zomer! De hele nacht heeft het vermoedelijk nagedruppeld maar in de grauwe ochtendwolken zitten kleine blauwe gaten. Op de radio voorspellen ze weersverbeteringen vanaf het noorden. De Italiaanse radio geeft weinig of geen weersvoorspellingen. Ze zeggen hoe het weer was die dag - wat iedereen weet - en daarmee is de kous af.
We willen enkele dagen bekomen van de regen aan het Gardameer. In Peschiera del Garda weten we een Acsi-camping die ons te doen lijkt, op weg dus.
Hoe verder we rijden, hoe meer zon we zien. In Peschiera is de hemel helemaal blauw en de zon is warm. Het krioelt hier van het volk, niet direct iets wat ons aantrekt. Blijkbaar heeft zon en water een grotere aantrekkingskracht op toeristen dan kunststeden. We hadden een kleine camping aan het meer op het oog maar de zanderige staanplaatsen zijn nu modderig van de voorbije stortbuien. Het is er ook afgrijselijk druk, de caravans en motorhomes staan er zeer dicht op elkaar, gezellig!
Jaren geleden waren we aan een ander meer, het Lago d’Iseo en volgens onze gids is er daar een staanplaats. Opnieuw een modderige vlakte vol grote plassen en “divieto” voor motorhomes. Het meer dat ons toen zo erg beviel wijst ons nu kordaat de deur.
De terugweg loopt door Zwitserland, door Ticino waar de zon even hard schijnt en men ook Italiaans spreekt. In Locarno vinden we onder een blauwe hemel maar met een strakke wind een grote staanplaats niet ver van het Lago Maggiore. Locarno en omgeving zijn prachtig, morgen gaan we de bergen in !
22 juni 2010 - 62km
De dag begint stralend blauw op onze parking in Locarno. We willen nog minstens één dag in Ticino blijven en zoeken een Acsi-camping in de buurt. Op weg naar de camping wippen we nog snel in een Coop binnen, de ijskast begint leeg te geraken. Camping Riarena in Cugnasco bevalt ons en hier gaan we zeker overnachten.
Eerst gaan we de bergen in. We gaan naar de Monte Tamaro de kapel van Botta bezoeken.
Het wordt één der mooiste bergwandelingen die we ooit maakten. Stralend mooi weer zodat het bergpanorama zich uitstrekt tot aan de Matterhorn. In het zuiden ligt Lombardije te blinken in de zon.De Italiaanse weersvoorspellingen zaten er grandioos naast.
‘s Avonds hebben we lekker gegeten in restaurant Romantica. Wat wil een mens nog meer ?