maandag 28 april 2014 - Roussillon - 73km
We trekken de Luberon in, richting Roussillon. Het eerste stadje waar we voorbij komen is Apt, waar we de in de groene Michelin aangeduide wandeling door de straten maken. Weinig speciaals maar af en toe mooie gebouwen en pleintjes, een typisch Provençaals stadje zonder meer.
Het gaat verder naar de Colorado Provençale de Rustrel, okerkleurige steen- en zandbergen. Van op de ruime parking vertrekken enkele wandelwegen die de pracht van de oker ontsluiten. Alle kleuren van diep rood tot hevig geel komen in zand en steen terug. Het wandelpad slingert zich door de pijnbomen stijl bergop maar de volhouder wordt beloond met mooie vergezichten op de zandbergen in de diepte.
Na dit oker-voorspel gaan we naar de hoofdstad van de oker, Roussillon. De staanplaats voor motorhomes is prima gelegen op 700m van het centrum van het stadje. Volgens alle gidsen moet je Roussillon zeker in de avondzon bezoeken, omdat die de warme kleuren van de oker nog meer tot uiting laat komen.
De staanplaats staat vol met Italiaanse motorhomes. We hebben de indruk dat alle Italianen hun toch mooie land ontvlucht zijn. Buiten de Italianen zijn ook de Duitsers erg goed vertegenwoordigd dit jaar. Engelsen zien we zelden of niet en ook onze noorderburen laten het dit jaar afweten.
Samen met de Italianen maken we een avondwandeling onder de Provençaalse zon naar het dorp. Roussillon is klein, piepklein en je bent er snel rond. Er is ook een „sentier de l’ocre” maar die houden we voor morgenvroeg, wanneer de zon uit de andere richting schijnt. Een artisanaal ijsje aan de rand van het dorp is een prima afsluiter van de dag.
dinsdag 29 april - Eyguières - 95km
Een ochtendwandeling naar de bakker scherpt de eetlust. Het is nog vroeg wanneer ik de 700m van de staanplaats naar de bakker stap. Het is fris maar de zon schijnt, er is weinig volk onderweg, wat kan je nog meer wensen om de dag te beginnen.
Na het ontbijt gaan we op weg naar de „sentier de l’ocre”. De Italianen zijn ook al wakker en dat hoor je. Is het Italiaans een welluidende taal of hebben alle Italianen een luide stem? De sentier begint vlak aan de artisanale ijsboer maar die slaapt nog.
De zon schijnt nu van de andere zijde op de okerkleurige zandstenen en de pijnbomen spelen een schaduwspel op de rotsen. Het is een zeer aangename, afwisselende wandeling die de kleurenpracht van de oker benadrukt.
Na de oker gaan we enkele dorpjes van de Luberon bezoeken. Ze zijn prachtig gelegen op de top of hangend aan de rand van een heuvel, niet steeds vlot bereikbaar. Onderweg hebben we eerst nog wegenwerken, waardoor we een omleiding over zeer smalle wegen moeten nemen. Vermits ook de vrachtwagens die weg nemen is het af en toe millimeterwerk om elkaar voorbij te rijden. Via Oppède bereiken we Ménerbes, dan gaat het verder naar Bonnieux en Lourmarin. Van op de vele pleintjes heb je steeds mooie vergezichten op de wijngaarden en de „mas” (boerderijen) in de diepte. Het is een rustige streek zonder grote dorpen. De vele makelaarskantoren wijzen op een bloeiende huizenmarkt maar de prijzen zijn niet van de poes. In Ménerbes en Bonnieux zijn weinig toeristen, wellicht is het veel drukker in het hoogseizoen. Lourmarin en zeker het kasteel trekken ook nu al drommen bezoekers.
Na het laatste bezoek trekken we richting camping Nostradamus in Eyguières. De camping is in een bos gelegen en dat beschermt wel wat tegen de gure Mistral. De eigenaar is super vriendelijk maar de camping zelf is niet veel zaaks.
woensdag 30 april - Aups - 148km
Vandaag plannen we Salon-de-Provence en Aix-en-Provence te bezoeken maar de markten beslissen er anders over. Parkeren is in de kleine Provençaalse stadjes een probleem en in de grotere Provençaalse steden een groot probleem. Wanneer het dan nog markt is mag je het helemaal vergeten. Met een gewone auto vind je wel hier en daar nog een plekje maar een motorhome raak je niet op enkele vierkante meters kwijt. Meestal zoeken we dan een P+R of een parking op 1 km van het centrum, maar op marktdagen is ook dit geen oplossing.
We trekken dan maar verder richting St Maximin, waar een zeer mooie basiliek op ons wacht.
Markt, het is er ook markt! We rijden naar de parking van een Intermarché dicht bij het centrum, daar is weinig volk wegens de markt. We doen vlug wat inkopen en dan gaat het te voet naar de Basiliek. Na deze aanval van devotie vertrekken we richting de Gorges du Verdon. De gorges zullen we binnen enkele dagen bezoeken maar eerst een dagje rustig niksen in Aups, een stadje op weg naar de Verdon. Aups was in de tweede wereldoorlog een haard van verzet tegen de Duitse bezetter.
donderdag 1 mei - Aups - 0km
Vandaag is het een rustdag, een siëstadag! We slenteren wat rond in Aups, het is er trouwens markt, antiekmarkt en we kopen een gebraden kip bij een lokale slager. Gezien de prijs van 16,5 € moet dat wel een heel speciale kip geweest zijn. Op de terrasjes zitten al vroege zonnekloppers maar aan alles merk je dat het nog zeer kalm is, er zijn nog weinig toeristen. Om een dag te niksen is Aups een zeer aangenaam stadje. Er is niks tot weinig te zien maar dat kan je dan ook in alle rust bekijken.
Het is bij grote uitzondering vandaag windstil en met een boek en drankje in de zon zitten vormt dan ook onze voornaamste bezigheid.
vrijdag 2 mei - Castellane - 104km
Vandaag gaan we de Gorges du Verdon volgen, langs de rive gauche tot in Castellane. Volgens de Fransen is dit de Europese Grand Canyon maar wij denken dat de Verdon daar toch enkele maten te klein voor is. Het is wel een zeer mooie rit over een smalle weg met prachtige uitzichtpunten op de gorge in de diepte.
Er zijn heel veel motards op weg, vooral Italianen. Eentje was heel voortvarend in een scherpte bocht en die waren ze bij onze doortocht nog van een muurtje aan het schrapen. De trage rit van de ambulance achteraf laat vermoeden dat het voor hem een final countdown geweest is.
Wanneer we Castellane binnenrijden begint het te regenen en wanneer we op de staanplaats staan (logisch, het is een staanplaats) krijgen we af en toe een heel flinke bui. Tussen de buien schijnt de zon en is de hemel blauw.
Castellane is een oud stadje op de route Napoléon tussen Grenoble en Antibes. Je bent er op een kwartiertje rond maar het is er wel heel levendig. De motards hebben allemaal eten en slapen nodig en zwermen uit over de straten en pleintjes. Vandaag hebben ze de ruimte maar morgen is het markt!
We hebben ’s avonds lekker gegeten in restaurant La Forge, op 100m van onze slaapplaats. Met het geluid van een ruisende rivier op de achtergrond vallen we in slaap.