zaterdag 21 april 2018 - Gourdon - 76km
Het was een erg rustige nacht langs de rivier. Er is blijkbaar een bakker op 1km aan de overkant van de rivier, maar de stilte en de zon volstaan vandaag niet om ons in beweging te krijgen. We zullen onze noodvoorraad aanspreken en onderweg een brood kopen.
We verlaten de staanplaats en draaien de weg op richting Cahors. Eerst moeten we nog een smalle slingerweg steil omhoog rond Saint-Cirq nemen en even later hebben we prijs. In een flauwe bocht naar links, tussen muur en rots, komt er een vrachtwagen naar beneden. Dat wordt millimeterwerk maar heel voorzichtig geraken we zonder elkaar te raken voorbij.
Het vervolg van de weg loopt door een natuurgebied met af en toe mooie uitzichten. Dicht bij Cahors vinden we in Galessie een artisanale bakker. De korst is blijkbaar dicht gecementeerd want zelfs met ons grootste mes met moeite te snijden. Wanneer je “niet te hard gebakken” vraagt kan je met de meeste stokbroden nog gerust iemand het hoofd inslaan. De Fransen hebben blijkbaar een speciaal gebit om zulke korsten te vermalen.
Het is druk wanneer we Cahors, de hoofdplaats van de Quercy, binnenrijden. Er staan al verschillende motorhomes op de parking dicht bij de river en het centrum. Vandaag is er een petanquewedstrijd en de helft van de parking is daardoor ingenomen.
Dichte drommen van met volle zakken beladen Fransen komen over de rivier. De wekelijkse zaterdagmarkt trekt van heinde en verre kooplustigen aan. We hebben zelf niets nodig maar de markt brengt ook bij mij het water in de mond. De geuren en kleuren van het zuiden zijn een lust voor oog en neus.
Pont Valentré
Rond de markt liggen middeleeuwse straatjes. De hoge huizen en hier en daar verborgen tuinen getuigen van een rijk verleden. Het toeristisch hoogtepunt van Cahors is de “Pont Valentré”, een brug over de rivier met drie versterkte torens. Cahors ligt als een soort schiereiland in een bocht van de rivier en vanop de oever heb je een mooi zicht op de brug.
Na ons bezoek aan Cahors is op de parking de petanquewedstrijd in volle gang. Het is zomers heet en parasols omzomen het speelveld.
We rijden nu richting de Dordogne, maar gezien de warmte houden we het rustig en stoppen we reeds in Gourdon.
Gourdon ligt tegen een rotshelling en is halfweg de tuinen van Eyrignac, waar we morgenvroeg naartoe gaan. Onze gewaardeerd (mm) navigator van Garmin lapt het ons weer. Hij/zij stuurt ons een klein straatje in, dan steil omlaag onder een spoorwegbrugje waarna we na een hoek van 90° direct steil omhoog moeten om aan de staanplaats te komen. Er zijn werken in de stad en misschien was de “gewone” weg niet bruikbaar. We zijn er geraakt maar hadden veel geluk dat er geen tegenligger was.
Het is veel te heet om Gourdon te bezoeken en we wachten tot de avond valt om een stapje in de stad te wagen. Gans de stad is een bouwwerf, veel bezoeken zit er niet in maar als stopplaats is het wel een aanrader.
zondag 22 april 2018 - Sarlat - 46km
Gezien de wegenwerken is het een heksentoer om rond Gourdon de juiste richting te vinden naar de tuinen van Eyrignac, ons eerste doel voor vandaag. Eens de neus in de juiste richting staat bereiken we langs kleine smalle regionale maar zeer rustige wegen snel onze bestemming.
De tuin van voornamelijk groene planten is een kunststuk van vormsnoeiwerk. Hij werd in de 18de eeuw aangelegd om uiteindelijk als een Engelse parktuin zijn deuren te openen voor het publiek.
Na het bezoek aan de tuin blijven er nog 11km tot Sarlat-la-Canéda, kortweg Sarlat. Als slaapplaats hebben we voor de Huttopiacamping van Sarlat gekozen, op 1km van het centrum. Er is ook een motorhome staanplaats maar die ligt op een drukke parking langs een drukke baan. Prima voor een bezoek aan de stad maar niet doenbaar om er rustig de nacht door te brengen.
Na onze prachtige camping Padimadour is deze “Huttopia” een afknapper. De Huttopiacampings zijn blijkbaar natuurcampings maar moeten ze er daarom zo slordig en verwaarloosd uitzien? We vinden een plaats onder de bomen op 100m van de overigens stille grote baan en dalen te voet af naar de stad.
Het historisch centrum staat vol beschermde gebouwen en er lopen veel toeristen rond. De huizen in het oude Sarlat zijn in fraaie okergele baksteen gemetst, met pleintjes en doorkijkjes naar binnentuinen. De overdekte terrassen met Belgische bieren op het plein aan de kathedraal hebben veel succes. Je kan lui achterover geleund met een drankje de parade van toeristen bewonderen. In alle kleuren van de regenboog slenteren ze voorbij, wellicht ook op zoek naar een verfrissing.
maandag 23 april 2018 - Montfort - 24km
Vandaag blijven we in de omgeving, er valt genoeg te bekijken langs de Dordogne. Als eerste bezoeken we de hangende tuinen van het kasteel van Marqueyssac. Tot onze verbazing en genoegen staat er een geboren Gentse aan de balie.
De tuinen van dit privédomein zijn uitsluitend voor het wandelplezier aangelegd. Ze liggen op hoge kalkkliffen en domineren de vallei van de Dordogne. De drie voornaamste wandelpaden voeren alle naar de belvédère op 800m van het kasteel. Van op deze belvédère, 130m boven de rivier, kan je genieten van het mooiste panorama van de Périgord.
De tuin is een buxusparadijs en er lopen meer dan 6 kilometer wandelpaden door dit labyrint. Tijdens het hoogseizoen brengt een elektrisch pendelbusje je via de 500m lange grote laan terug naar het kasteel. Vanaf het belvédère hebben we een mooi dorp zien liggen in een bocht van de rivier en daar gaan we nu naar op zoek.
La Roque-Gageac werd in 1957 bedolven onder neervallende rotsen en de verbindingsweg langs de rivier was maanden onbruikbaar. Door de schilderachtige ligging aan de Dordogne is het nu een toeristische topper. De huizen van la Roque-Gageac vormen een zilveren lint langs de rivier tegen de met groene eiken begroeide rotsen. De schilderachtige straatjes gaan steil omhoog en van boven de daken heb je een zicht op de rivier.
Er is een staanplaats voor motorhomes op een parking langs de rivier maar het is er erg druk. We gaan daarom eerst eens kijken in Montfort, een klein dorp op enkele kilometers van hier. Daar is er een gratis staanplaats aan de rand van het dorp.
De weg naar Montfort slingert zich honderden meters langs de rivier. Het is een smalle bochtige weg met overhangende rotsen, niet ideaal voor motorhomes. Wanneer we traag, er staat max. 30km/uur, langs de rotsen rijden beginnen de Fransen achter ons reeds ongeduldig te toeteren. We hebben tijd en een kilometer verder zijn we al in Montfort.
De staanplaats is mooi gelegen, maar door wegenwerken in de omgeving ook gedeeltelijk een opslagplaats van bouwmaterialen. We vinden een plaats aan een graspleintje onder de bomen en tegen de avond staan we er met acht. De rust of is het de bakker recht tegenover onze deur trekken volk aan. Enkele anderen komen nog kijken maar rijden door, op zoek naar …. wie zal het zeggen.
De lichten op de parking werken niet, verkeer is er niet, dat wordt opnieuw een erg rustige nacht.