dinsdag 16 oktober 2018 - Gap - 200 km
Vandaag gaan we wat kilometers afmalen want we gaan in Grenoble de “Route Napoléon” richting Gap oppikken.
Het duurt even alvorens we de heuvels rond het meer van le Bourget verlaten, maar eens in het vlakkere deel gaat de aanloop naar de Alpen over een autostrade. Vanaf Grenoble krijgen we een vier uur durende show van de meest uitgelezen berglandschappen. Het gaat daarbij sterk op en af en wanneer we Gap naderen daalt de weg met 12% in talrijke haarspeldbochten.
We hebben onderweg hier en daar gestopt om van het landschap te genieten, maar laten de bekende plaatsen zoals La Mure en Corps onbezocht achter ons. Het is onze laatste tocht van het jaar en veel zin om te bezoeken hebben we niet meer.
Wanneer we Gap binnenrijden krijgt onze Garmin opeens kuren. Hij/zij denkt dat we 100m rechts van onze werkelijke route rijden en wil ons steeds via kleine straatjes op de juiste weg brengen (maar daar rijden we al!). Het wordt even vervelend wanneer we in het erg drukke verkeer van rijvak willen veranderen want sommige Fransen houden daar niet van.
Uiteindelijk vinden we langs de N85, de route Napoléon, even buiten het centrum de P+R waar de gemeentelijke staanplaats is. Er is officieel plaats voor vijf motorhomes, het is naast een park en op 200m van een supermarkt. Aan de parking stopt om het halfuur een gratis pendelbus naar de stad.
Onze buur is een erg vriendelijke freelance hersteller van drukpersen en hij rijdt met zijn aftandse motorhome gans Frankrijk rond, daar waar het werk hem roept. Om 18u krijgt hij een dringende oproep en hij spoedt zich naar zijn volgende klant.
Sportende Fransen moeten zich haasten want om 20u sluit het park. Het wordt een rustige avond.
woensdag 17 oktober 2018 - Castellane - 134 km
We kopen brood en druiven in de nabije supermarkt en dan gaat het verder, door de bergen richting Castellane. Wanneer we Sisteron naderen is het erg druk, alle parkings staan vol. Er is een staanplaats voor motorhomes maar die staat ook afgeladen vol. Sisteron ziet er de moeite uit om te bezoeken maar zoals nogal dikwijls vinden we ook nu geen nabije parking.
We vervolgen onze steile bergrit richting Cannes, zoals gisteren moeten we hier ook 12% stijgen en dalen. De smalle weg is vol scherpe bochten, tunnels en overhangende rotsen. Op een bepaald punt moeten we zelfs bijna stoppen en toeteren om het tegenliggend verkeer te verwittigen dat we er aan komen. We wanen ons in Noorwegen.
Kort na de middag staan we op de gemeentelijke staanplaats in het centrum van Castellane.
Boven de staanplaats, op een scherpe rotspunt, zien we een kapel staan. Hoewel het ons duizelingwekkend hoog toeschijnt zoeken we toch een pad naar boven.
Naast de kerk vinden we een kruisweg die steil omhoog richting de kapel klimt. De klimtocht waar berggeiten het nog lastig zouden mee hebben, gaat via een kronkelig hobbelpad vol keien. Na een uur worden we boven beloond met een mooi panorama over Castellane en de omliggende valleien.
zicht op Castellane van aan de kapel
De afdaling langs een ander pad is nog erger, hier rollen de keien holder de bolder onder onze voeten weg. We hebben moeite om vaste voet te houden, doornen prikken in onze onbeschermde kuiten. Uiteindelijk bereiken we de begane grond en kunnen via de wirwar van kleine straatjes terug naar ons rijdend huis.
Het is stilletjes in Castellane, er is plaats voor 30 motorhomes maar we gaan de nacht in met vijf.
donderdag 18 oktober 2018 - Apt - 152 km
De bakker ligt op 50m en is de laatste dag open voor de jaarlijkse vakantie. Na de nodige looswerkzaamheden vertrekken we naar de Verdon en naar de route des crêtes.
Het eerste deel is redelijk gemakkelijk tot aan de splitsing waar je kan kiezen tussen de linker- of rechterkant van de Verdon. Eens de rechterkant richting La Palud gekozen wordt de weg smaller, steiler en kronkeliger. De Verdon opent zich langzaam in al zijn schoonheid.
De route des crêtes is subliem.
We verlaten de hoofdbaan naar La Palud en slaan links in naar de canyon. De route volgt de bergkam die de Verdon omzoomt en heeft talrijke uitzichtpunten. Het smalste deel is gelukkig eenrichtingsverkeer. Er zijn weinig toeristen maar des te meer bergbeklimmers die in de canyon aan vrijklimmen doen. De canyon is op sommige plaatsen honderden meters diep en loodrechte rotswanden trekken altijd klimmers aan.
Op een uitzichtpunt staat een Fransman gieren te fotograferen. Zijn 4000mm-lens speurt de berghellingen af naar nesten van gieren. De vale gieren zijn hier enkele jaren geleden uitgezet en hebben terug hun vroegere habitat ingenomen. Jonge gieren die in gevangenschap gekweekt zijn worden hier in de “gierenkooi” langzaam aan de vrijheid gewoon gemaakt.
Aan de overzijde van de canyon zien we in de verte de corniche sublime, de route aan de linkerkant van de canyon.
Rond de middag komen we in La Palud aan, juist op tijd voor onze middagstop. Ons eindpunt voor vandaag is Apt, nog een heel eind ver. Onderweg zouden we misschien nog Moustiers kunnen bezoeken, maar onze goesting staat na de schoonheid van deze morgen op een laag pitje. We hebben eerder zin om op ons gemak in de zon te zitten en te niksen. Morgen willen we naar les Saintes Maries de la Mer, onze traditionele laatste stop in de Camargue.
Zoals we tijdens de middagstop al dachten te doen, rijden we recht naar camping "les cèdres" in Apt. De rit is rustig en om 15u20 bereiken we de camping op 300m van het centrum van Apt. Het is het einde van het seizoen en er wordt volop gewerkt aan nieuw sanitair voor volgend jaar. De camping is rommelig maar staat vol motorhomes, caravans en tenten. Duitsers, Engelsen, Fransen, Nederlanders, Noren, Spanjaarden, Zwitsers en Belgen, tegen de avond staat de camping afgeladen vol.
De camping is rustig gelegen en we zetten snel onze stoelen buiten om van het laatste uurtje zon en warmte te genieten.