lourdesb

Het was ook hier waar de Licht- en Sacramentsprocessie werden gehouden.
De gehele dag en avond was het hier een komen en gaan van duizenden pelgrims.
In de ochtend waren er de H. missen bij de grot, voor de rest was er een lange rij van pelgrims
die eerbiedig met de handen langs de rotsen streken, ogen die smeekte om hulp, blijdschap en vertrouwen straalden van hen af.

Er heerste een sfeer van vriendschap en vreemden werden bekenden van elkaar.
Het is geloof, hoop en liefde delen.
Een vreemde loopt zo maar naar naar een rolstoel en geeft een bemoedigend schouderklopje.
Vrijwilligers lopen af en aan om iedereen te helpen.

Je wordt natuurlijk geholpen doordat je 5 dagen geen krant leest of televisie ziet, je gaat 3x per dag
naar de kerk dus tijd voor negatieve gedachten zijn er niet, maar toch het geheel is een wonderlijke ervaring.
Ook de commerci, ook op het heiligdom, kijk je dwars doorheen.
Lourdes is één gebed dat opstijgt naar boven.

Uiteraard beginnen we met een openingsviering in de Bernadettekerk.

Je loopt er de lichtprocessie met duizenden mensen die bidden en zingen.
Bij het lied: Lourdes op de bergen is het Ave, ave, ave Maria één indrukwekkende lofzang.

Bij de Sacramentsprocessie kom je met de gehele groep aanlopen.
Je dient je dan aan te sluiten op de juiste aangegeven plek.
Binnen een paar minuten is de rij, achter je, gegroeid met duizenden mensen.
Verbaasd luister je naar het trompetgeschal en zie je een groep van wel 20 personen in toog en superplie aankomen lopen waarna de gebeden volgen in diverse talen.
De processie zet zich in beweging met als eindpunt de Pius X-basiliek.

Je loopt er de kruisweg (groot of klein).
Wij liepen de kleine anders werd het helemaal zo,n lijdensweg.

Er werd telkens iemand aangewezen om bij een statie te bidden.
Je voelde de betrokkenheid.

Er werd een dienst gehouden waar gevraagd werd om te vertellen: Wat zoek jij in Lourdes?
Prachtige en verrassende, soms zeer persoonlijke, antwoorden werden er gegeven.

Er kwam een eigen dienst met alle opgegeven intenties en een boeteviering.

Onvergetelijk was de internationale hoogmis in de Pius X-basiliek.
We gaan vroeg weg, zei onze gids, anders is er geen plaats meer.
Om 5.30 opstaan. Het ontbijt om 7.00.
Op weg naar de basiliek om 7.45
Dienst begint om 9.30 maar hij had gelijk.
Binnen een uur was de basiliek gevuld met duizenden mensen.
Beeldschermen werden neergelaten.
De dirigent begon met oefenen van een internationaal koor.
Het orgel speelde.
Jongeren kwamen binnen en gingen rond het altaar staan.
Het was een en al bedrijvigheid en het geven van instructies.

De dienst begon voor je het wist en was herkenbaar door het latijn maar ook werd er in andere talen gesproken en gebeden.
Vertalingen kwamen spontaan op de beeldschermen.
De dirigent zong met 2e stem mee met de solisten in alle talen.
Tijdens het Gloria kwamen er jongeren in beeld, die zwaaide met rode linten.
Het geheel was één grote, goed geregisseerde dienst.
Even schrok ik toen er op de beeldschermen een mobiele telefoon verscheen, ik dacht, nee hé, niet weer die reclame van Nokia!
Maar het bleek een waarschuwing om de mobiele telefoons uit te zetten.

En uiteraard een slotviering in de Bernadette kerk

Wij hebben het geboortehuis en latere woningen bezocht:
Bernadette Soubirous werd op 7 januari 1844 geboren in de Moulin de Boly en woonde daar 10 jaar.
Door armoede gedreven gingen ze wonen in de voormalige gevangenis het Cachot. Ze leed toen aan astma en tuberculose.
Maison Paternelle de Sainte Bernadette het huis wat werd toegewezen door de gemeente, waar Bernadette nooit heeft gewoond.
Zij was toen al ingetreden in het klooster.

Ter afsluiting hebben wij nog een bustocht gemaakt naar de Pyreneeën.
Jammer was dat ik wagenziek werd.
Nooit wagenziek geweest maar natuurlijk wel in Lourdes.
Prima moment om een wonder te forceren maar natuurlijk had ik weer geen Lourdeswater bij me.
Ik moest toen toch weer een beroep doen op de pharmaceutische industrie.

Iedere dag vroeg op, krappe tijd om te eten, ontzettend veel gelopen
(behalve natuurlijk de rolstoelpelgrims)
maar een fantastische sfeer.
Dat we het enorme pelgrimstempo hebben bijgehouden en overleefd is op zich al een wonder.
Maar voor de rest: Verbazing, bewondering en een onuitwisbare indruk.

Om kwart voor vijf in de ochtend stond er een taxi klaar om ons af te zetten bij de McDonalds in Hoorn.
Het mag geen verassing zijn dat er nog weinig mensen belangstelling hadden voor deze hamburgertent.
Onze reden was, dat dit een verzamelplaats was om in te stappen voor een rit naar Eindhoven.
Op luchthaven Eindhoven werd om 8.30 het luchtruim gekozen naar het vliegveld Tarbes in Frankrijk.