105L/53 kanon L7.

Omdat de T55 en Josef Stalin III tanks die Rusland in de 1950'er jaren uitbracht niet te doorboren zouden zijn door de westerse tanks, werd voor de Centurion het Vickers 105 mm L7 kanon ontwikkeld. Het werd als L7A1 ingebouwd in de Centurion serie en van de bestaande tanks werd het 20 ponder kanon ermee vervangen.

In Nederland kregen aanvankelijk 125 van de 592 Centurion's dit kanon, later werd dit aantal uitgebreid tot 343. Deze “upgunning” vond plaats van 1962 tot 1972. Met het 105 mm kanon kreeg de Centurion de aanduiding Mk 5/2.

De Leopard 1 tanks, die Nederland vanaf 1971 in gebruik nam, hadden hetzelfde kanon. Vanwege de lagere koepel was dit aan de achterzijde (kulas) afgeschuind waardoor het de typeaanduiding L7A3 kreeg.

105L/53 betekent een kaliber van 105 mm en een lengte van 53 maal het kaliber, dus 556,5 cm. Dit werd het standaard kaliber voor de NATO-landen. Diverse landen gebruikten daarom ditzelfde kanon voor hun tanks, zoals de USA voor de M48 en de M60 en zelfs nog voor de eerste M1 Abrams tanks. Voordeel hiervan was dat zowel de schietbuis als de munitie tussen de NATO-landen uitwisselbaar waren.

Het L7 kanon werd gebouwd door Royal Ordnance Factory in Nottingham, Engeland. In verschillende landen is het in licentie gebouwd. Nederland heeft het gebruikt van 1962 op de Centurion tank tot midden 1990'er jaren op de Leopard 1 tank.

Dit segment geeft een indruk van de wanddikte van een tankschietbuis. Het monogram van de regerend vorst was bij de schietbuizen van de Centurion ingegraveerd. Bij de Leopard 1 tanks werd een koperen plaat met het monogram op de schietbuis geplakt.